To wsparcie i kompleksowa pomoc dla dziecka a dla rodziców cenny drogowskaz w trudnej drodze wychowania. Przeznaczona jest dla dzieci, które borykają się z problemami ponad własne siły i aktualne możliwości.

Terapia psychologiczna realizowana jest w formie konsultacji psychologicznych (zazwyczaj kilka spotkań) lub regularnej psychoterapii.

Formę terapii, po odbytej obserwacji funkcjonowania dziecka w grupie przedszkolnej, proponuje i ustala psycholog. Należy pamiętać, że zarówno w odniesieniu do konsultacji jak i psychoterapii mówimy o co najmniej kilku czy kilkunastu spotkaniach, bowiem po jednej – dwóch terapiach nikt nie może oczekiwać efektów.

Terapia psychologiczna dla dziecka to wsparcie dla całej rodziny.

To zespół metod leczniczych, wykorzystujących ruch jako metodę leczenia. Głównym założeniem fizjoterapii jest przywrócenie maksymalnej sprawności fizycznej dziecka. Prowadzimy kinezyterapię, która ruch traktuje jako środek leczniczy. Fizjoterapeuta stosuje ćwiczenia ruchowe czynne jak i bierne.

Terapia ruchem wykorzystywana jest do przywrócenia siły mięśniowej, korekcji wad postawy, poprawy zakresu ruchomości i stabilizacji stawowej oraz torowania prawidłowych wzorów ruchowych.

Terapia SI to zestaw ćwiczeń i czynności  proponowanych  przez terapeutę w celu usprawnienia sposobu w jaki dziecko odbiera i porządkuje wrażenia zmysłowe płynące ze świata. Dziecko z zaburzoną integracją sensoryczną nie potrafi prawidłowo przetwarzać bodźców  ze świata zewnętrznego, które docierają do niego za pośrednictwem zmysłów- wzroku,  słuchu, węchu, dotyku, równowagi . Reaguje więc na te bodźce strachem lub agresją. Bez terapii, często się wycofuje do własnego świata by uniknąć nieprzyjemnych doznań, czasami reaguje nadpobudliwością ruchową.

Terapia SI wskazana jest dla dzieci

• Z nadwrażliwościąlub podwrażliwością np. dotykową, wzrokową, słuchową, niepewnością grawitacyjną, nietolerancją ruchu, dyspraksją.
• Z opóźnieniami i zaburzeniami mowy
• Ze specyficznymi trudnościami szkolnymi takimi jak dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia
• Z opóźnieniami rozwoju psychoruchowego
• Z ciąż wysokiego ryzyka, przedwcześnie urodzonymilub znacznie po terminie,po powikłanych porodach, urodzonymi przez cesarskie cięcie
• Z niepełnosprawnością umysłową
• ZADHD,  z AUTYZMEM,  z MPD ( mózgowym porażeniem dziecięcym)
• Zzespołem Downa, Aspergera, Reta

Głównym celem terapii SI jest  poprawa połączeń synaptycznych centralnego układu nerwowego dziecka, czyli poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji odbieranych przez zmysły. Głównym zadaniem SI jest dostarczenie dziecku podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej przez terapeutę ilości bodźców sensorycznych, wywołujących w konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka z otoczenia i jego ciała. Terapia odbywa się w przestronnej, nowocześnie wyposażonej SALĘ SI w której terapeuta ma do dyspozycji specjalistyczne pomoce, materiały dydaktyczne i specjalistyczny sprzęt, taki jak: podwieszane platformy, hamaki, równoważnie, deskorolki, drabinki, górki wspinaczkowe itp.

Terapia SI poprawia funkcjonowanie centralnego układu nerwowego (mózgu)  dziecka, wpływa na zmianę jego zachowania w sferze motorycznej (kształtuję właściwe napięcie mięśniowe i koordynację ruchową), emocjonalnej oraz poprawia umiejętności językowe i poznawcze a przede wszystkim wpływa na lepszą efektywność uczenia się przez dziecko.

Słowo mówione to nasze najlepsze narządzie komunikowania się z innymi ludźmi. Wszelkiego rodzaju zaburzenia mowy, wynikające czy to z zaburzeń rozwojowych, uszkodzenia słuchu czy z zaburzeń neurologicznych, kwalifikują dziecko do podjęcia terapii logopedycznej czy neurologopedycznej.

Terapia logopedyczna to:

• stymulowanie rozwoju mowy oraz wyrównywanie opóźnień w -tym procesie
• usuwanie i niwelowanie zaburzeń mowy takich jak jąkanie czy seplenienie,
• podnoszenie sprawności językowej
• przywracanie zdolności do werbalnego komunikowania się osobom, które ją utraciły.

W procesie terapii ważna jest systematyczność oraz zaangażowanie tak dziecka, terapeuty jak i rodziców. Plan terapii ustalany jest indywidualnie dla każdego dziecka, po przeprowadzeniu wstępnej diagnozy logopedycznej. Najczęściej proponowane podczas terapii ćwiczenia polegają na;

• Zwiększaniu zdolności artykulacyjnych oraz rozumieniu mowy,
• Poprawianiu słuchu fonetycznego,
• Zwiększaniu sprawności narządów artykulacyjnych,
• Rozwijaniu zdolności oddechowych i fonacyjnych.

Terapia logopedyczna wymaga od dziecka ciężkiej pracy, dlatego bardzo istotna jest rola terapeuty, który w czasie zajęć tworzy atmosferę zabawy, zachęca do wykonywania ćwiczeń, jak i rodziców, którzy czuwają nad ćwiczeniami zaplanowanymi do wykonywania w domu. Bez tego nawet najlepsza terapia okaże się bezskuteczna.

Planeta Fantazji realizuje również WCZESNĄ INTERWENCJĘ LOGOPEDYCZNĄ .

Otaczamy opieką logopedyczną dzieci we wczesnym okresie rozwoju, to znaczy od momentu narodzin do 3-go roku życia, kiedy to układ nerwowy jest najbardziej podatny na intensywny rozwój.  W ramach Wczesnej Interwencji Logopedycznej po konsultacji stawiana jest wczesna diagnoza a następnie skupia się na stymulacji rozwoju maluszka przy zastosowaniu dedykowanych metod terapeutycznych. Dotyczą one rozwoju pod względem poznawczym, funkcji językowych w tym mowy oraz rozwoju motoryki małej i dużej.

Wczesna Interwencja Logopedyczna jest konieczna, kiedy dziecko:

• Wykazuje nieprawidłowości w wywiadzie prenatalnym, okołoporodowym i we wczesnym dzieciństwie
• Jest z ciąży zagrożonej
• Miało niską punktację w skali Apgar / mniejszą niż 8 punktów/
• Jest wcześniakiem z niską wagą urodzeniową
• Zdaniem rodzica rozwija się nieharmonijnie i wykazuje niepokojące objawy w obszarze rozwoju mowy

To usystematyzowany proces terapii, który wykorzystuje muzykę i jej elementy do ułatwienia komunikacji, poprawy sfery fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, uczenia się mobilizacji, ekspresji w celu rozwoju wewnętrznego potencjału dziecka. Do udziału w zajęciach z muzykoterapii nie ma żadnych zdrowotnych i rozwojowych przeciwskazań.

Muzykoterapia, poprzez zastosowanie odpowiednio dobranych technik muzykoterapeutycznych:

• Ułatwia komunikację i wspomaga jej rozwój
• Daje możliwość wyrażania siebie, swoich emocji i potrzeb
• Wzmacnia samoocenę i wiarę w siebie
• Wyzwala spontaniczność, kreatywność
• Rozwija umiejętności sensoryczne i motoryczne (koordynację całego ciała, motorykę małą i dużą)
• Wspomaga i wzmacnia umiejętności poznawcze ( np. koncentrację, pamięć, analizę, planowanie, porządkowanie i wnioskowanie)
• Integruje grupę rówieśniczą
• Uaktywnia fantazję, wyobraźnię i wspomnienia

To inaczej stymulacja systemu taktylnego oznaczająca pobudzenie dotykowe. Terapia neurotaktylna opiera się na podstawowych założeniach neurologii, psychologii, integracji sensorycznej oraz badaniach naukowców wiążących procesy zachodzące w mózgu z zachowaniem człowieka. Podczas terapii dziecku dostarczane są następujące bodźce:

• powierzchowny dotyk skórny w obrębie całego ciała (gładzenie, rozcieranie, uciskanie, rozciąganie)
• głęboki dotyk (masaż proprioceptywny) w obrębie mięśni i stawów (ugniatanie, rozcieranie, wibracja)
• stymulacja punktów neuromotorycznych

Terapię taktylną bądź jej elementy stosuje się u dzieci z ADHD, z zaburzeniami mowy, z mózgowym porażeniem dziecięcym, dzieci z autyzmem,  z zachowaniami  agresywnymi,  lękowymi i fobiami oraz dzieci z zespołem Downa.

Terapia taktylna/neurotaktylna:

• Współdziała z metodą integracji odruchów
• Jest rodzajem masażu, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia
• Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych
• Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni
• Reguluje integrację odruchów

Terapia taktylna stosowana raz, dwa razy w tygodniu przez okres od pół do roku wpływa na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Terapia taktylna stosowana jest w celu zrównoważenia systemu nerwowego (procesy pobudzania i hamowania) a stosowane w terapii jej elementy zwiększają skuteczność pozostałych działań terapeutycznych.

Jest terapią zaburzeń rozwoju, która opiera się na pozytywnym wzmacnianiu, czyli nagradzaniu zachowań prawidłowych oraz redukowaniu zachowań nieakceptowalnych społecznie lub szkodliwych. Wygaszanie nieprawidłowych reakcji następuje nie przez zastosowanie kary ale przez brak nagrody. Nagrodą jest także a często przede wszystkim uwaga poświęcona dziecku. Behawioryzm zakłada, że człowiek uczy się przede wszystkim poprzez konsekwencje swoich działań oraz modelowanie – naśladowanie osób ważnych. W terapii behawioralnej wyróżnia się trzy podstawowe cele:

• Rozwijanie zachowań deficytowych (pożądanych)
• Wygaszanie i redukowanie zachowań niepożądanych
• Generalizowanie i utrzymanie efektów terapii

Terapia behawioralna jest prowadzona z ukierunkowaniem na konkretne problemy dziecka i cele do osiągnięcia. W naszej placówce elementy przyjaznej terapii behawioralno- poznawczej stosujemy w terapii dzieci z autyzmem.  W realizowanych terapiach skupiamy się w większości na nauczaniu dzieci podstawowych umiejętności, przydatnych w codziennym życiu. Wśród tych umiejętności najważniejsza jest komunikacja, zdolność do realizacji prostych poleceń czy wskazówek oraz czynności samoobsługowe.

polega na wykorzystaniu bajek i baśni w celach terapeutycznych, edukacyjnych i relaksacyjnych. Bajkoterapia wyzwala w dzieciach różnego rodzaju emocje, pozwala odreagować napięcia oraz zaspokoić podstawowe potrzeby. Pozwala spojrzeć na dziecięcy problem z innej strony. Często dzięki bajkoterapii u dziecka zmniejsza się napięcie spowodowane trudnymi sytuacjami życiowymi, co w konsekwencji pozwala zapoczątkować zmiany w jego zachowaniu.

Bajkoterapia wyzwala u dzieci:

• Pozytywne myślenie
• Siłę do pokonywania swoich lęków i słabości
• Pozytywne myślenie
• Zrozumienie swoich uczuć
• Porzucenie poczucia samotności
• Lepsze rozumienie potrzeb innych
• Identyfikację z pozytywnym bohaterem
• Wyrabianie poczucia własnej wartości
• Chęć i możliwość pokonywania trudności i niesienie pomocy innym

Bajkoterapia stwarza dziecku możliwość obserwacji świata, budowania pozytywnego podejścia do innych , pogłębianie i zdobywanie nowej wiedzy na różne tematy. Przy pomocy bajki dziecko uczy się nazywać emocje: strach, gniew, złość, wstyd, smutek. Zaczyna też rozumieć, że popełnia błędy i stara się je naprawiać i radzić sobie z problemami.

TUS to jedna z najskuteczniejszych terapii łagodzących lub zapobiegających problemom emocjonalnym. Podczas terapii dzieci nabywają  umiejętności

• komunikacji, aktywnego słuchania
• samokontroli i okazywania szacunku innym
• rozpoznawania własnych emocji, radzenia sobie z nimi, nazywania ich,
• Radzenia sobie z lękiem i stresem
• Pokonywania trudności, asertywności
• Cierpliwości i dążenia do rozwiązywania problemów w grupie

Ważnym aspektem terapii TUS jest także rozwijanie wiary we własne siły i możliwości a w kontekście społecznym rozwijanie wzajemnego szacunku oraz tolerancji i zrozumienia dla różnic.